Imiona polskich miesięcy

Polskie miesiące mają denominację od niektórych terminów i okoliczności, jako styczeń, że styka się z przeszłym miesiącem, którego też zatykano (nie umiejąc pisać), tj. znaczono stacje na konsystencję zimową wojska, która się zowie statliwa. Luty jakoby stanowiący lody, iż zlutowania nad srogością zimy potrzeba było, dla lepszej odzieży, dlatego przysłowie dawne: "luty wdziej buty".
W powyższy sposób wyjaśnia pochodzenie nazw dwóch pierwszych miesięcy jeden z kalendarzy krakowskich wydanych ponad 200 lat temu.

Kończąc stary i rozpoczynając każdy Nowy Rok możemy być dumni z naszych przodków, którzy przez wieki nie ulegli obcym wpływom i nie zmienili kalendarzowych nazw, ale pozostawali wierni tradycji i pozostawili ich imiona w oryginalnej formie obrazującej aktualne zjawiska dziejące się w przyrodzie. Przykładem lipiec - od kwitnienia lip. Wrzesień od kwitnienia wrzosów, grudzień od tworzącej się grudy. A przecież inaczej proces ten przebiegał w wielu językach europejskich. Tam imiona miesięcy są bardzo podobne. Dla przykładu pierwszy, to po angielsku january, po francusku janvier, po rosyjsku janwar, po niemiecku januar.